“Heej hoi! Hoe gaat het met me?”

Momenteel zit ik midden in een verbouwing. Maar dan ook écht midden in een verbouwing. Precies op het punt waarop je honderd-en-een dingen tegelijk moet regelen, bedenken en doen. Dingen waarvan je nooit had gedacht dat je het ooit moest doen of beslissen, laat staan aanschaffen. 

Het leuke is wel dat ik hierdoor af en toe weer in een winkel kom. Een echte winkel. En dat kan in deze tijden waarop het leven wat eentonig, beperkt en op-jezelf is, best verfrissend zijn.

Zo was ik de afgelopen week in een badkamerwinkel. Een wereld vol kranen, wc’s, douchestangen en -wanden, wasbakken en andere ogenschijnlijk nutteloze maar kennelijk opeens toch noodzakelijke accessoires in je leven.

En spiegels.

En terwijl ik mijzelf in een van die spiegels zag lopen, moest ik opeens terugdenken aan één van mijn docenten van lang geleden. Tijdens een lesdag vroeg hij ons ooit om de ogen dicht te doen en stil te gaan zitten. Hij vroeg ons vervolgens om jezelf voor te stellen voor een spiegel en jezelf recht in de ogen te kijken. ‘Heej wat grappig’ dacht ik toen, ‘dat ben ik’. Ik had wel vaker in een spiegel gekeken maar dit voelde anders. Daarna vroeg de docent onszelf de vraag te stellen:

 “Heej hoi, hoe gaat het met je?”

En die kwam binnen.. Ik had namelijk nog nooit aan mijzelf gevraagd hoe het gaat of hoe het met mij is.

Vraag jij wel eens aan jezelf hoe het met je gaat? Gewoon even intunen, kijken hoe je er van binnen bijzit en wat zich er allemaal bij  je afspeelt. Waarschijnlijk niet. Inmiddels doe ik het dagelijks, zelfs een aantal keren per dag en het geeft veel rust, vooral op momenten dat het even te veel is. We zijn zo gewent om aan een ander te vragen hoe het gaat maar nu is het jouw beurt.

Als volgt:

·       Zoek een plek waar jij even rustig kunt zitten. Op een stoel, de wc, op de rand van je bed -het maakt niet uit.

·       Sluit je ogen en adem rustig.

·       ‘Hoe gaat het met me, met mij?’

·       Kijk maar wat je tegenkomt en let op, niets is raar of gek..

·       Dan benoem je je gevoel, maakt niet uit wat opkomt, alles os oke. Maar zonder oordeel, die is heel belangrijk: GEEN OORDEEL

·       En wat er ook opkomt, je hoeft er nets mee te doen, alleen maar te benoemen. Je erkent jezelf.

·       Dan ga je weer even een paar keer naar je ademhaling. Gewoon even adem in, adem uit

·       En open dan weer je ogen en glimlach naar jezelf als of je in de spiegel kijkt.

Daarna voel je je rustiger, meer ontspannen, je weet wat je nodig hebt en je kunt beter je grenzen aangeven. En dat allemaal na slechts een paar momenten zitten en jezelf de vraag te stellen “Heej hoi, hoe gaat het met me.”